1- Njëri i bie gozhdës, tjetri patkoit. (nuk kuptohen me njëri-tjetrin)

2- I jep dorën, të merr krahun. (të përdor)

3- Po kërkon gjilpërën në kashtë. (kërkon të pamundurën)

4- Bëji sytë katër. (ji i vëmendshëm)

5- Na e bëri gjakun ujë. (na trembi)

6- Mos i fut hundët kudo. (mos ndërhy)

7- Ai është pemë pa kokrra. (është i pavlerë)

8- Të plasi kokën. (të mendohet)

9- Ma ke sjell në majë të hundës. (e ke tepruar)

10- Foli si e ëma e Zeqos në majë të thanës. (foli kot)

11- Nuk çalon gomari nga veshët. (ka problem më të madh)

12- Ai të merr gjak në vetull. (i shkathët)

13- U zunë për 5 pare spec. (u zunë për hiçgjë)

14- I hodha një sy. (e pashë)

15- Nuk ia kapi radari. (nuk e vuri re)

Termi frazeologji vjen nga greqishtja phrasis (shprehje, njësi e ligjërimit) dhe logos (dije, dituri, fjalë). Nën këtë term përmblidhen dy kuptime: frazeologjia si degë e leksikologjisë që studion bashkimet leksiko-semantike të fjalëve dhe tërësia (fondi) e njësive frazeologjike të një gjuhe të caktuar. Për të shënuar këtë njësi gjuhësore janë përdorur dhe përdoren terma të ndryshëm, si : lokucion, idiomë, togfjalësh frazeologjike, frazeologjizëm, shprehje etj., por më i ngulitur dhe i pranuar nga gjuhësia shqiptare është emërtimi njësi frazeologjike.

SHPREHJE FRAZEOLOGJIKE